Fot. 4 Cmentarz w Równem – pomnik upamiętniający walkę z bolszewikami w 1920 r.


Fot. 5 Treść tablicy

Opiekująca się nami Siostra Mateusza, jeszcze przy posiłku, zaproponowała nam udanie się wieczorem na koncert, który miał odbyć się w dawnym kościele św. Antoniego, służącym od wielu lat (po likwidacji funkcji sakralnej) jako sala koncertowa. Chętnie skorzystaliśmy z takiej okazji.


Fot. 6 Równe – dawny kościół św. Antoniego służący jako sala koncertowa


Fot. 7 Tablica informacyjna na obiekcie

Fot. 8 Tablica na budynku kościoła św. Antoniego upamiętniająca powojennego wieloletniego proboszcza, sługę bożego o. Serafina Kaszubę


Fot. 9 Wnętrze kościoła zamienionego w salę koncertową, zamiast ołtarza – organy

Okazało się, że koncert związany jest z obchodami jubileuszu 30-lecia działalności Towarzystwa Kultury Polskiej na Rówieńszczyźnie im. Władysława Stanisława Reymonta.


Fot. 10 Plakat informujący o uroczystości

Towarzystwu i skupionym wokół niego Polakom życzymy dalszych bardzo wielu lat pomyślnej działalności i rozwoju.
Koncert obfitował w występy wielu wykonawców (zespoły, soliści, śpiewacy, recytatorzy, balet) i był w wielu momentach bardzo wzruszający.


Fot. 11 Występ artystki operowej wzbogacony o balet

Mnie osobiście za każdym razem ściska w gardle, gdy słyszę na obczyźnie polonez Ogińskiego „Pożegnanie ojczyzny” (w szczególności w okolicznościach trudnych dla Polaków), a utwór był w czasie tego koncertu wykonany przez zespół kameralny. Cóż? Łza się w oku kręciła.

Wielu wykonawców, wiele życzeń ze sceny (od władz lokalnych, konsulatu RP z Łucka, zaprzyjaźnionych organizacji), a na koniec, w podziemiach, poczęstunek okolicznościowy.


Fot. 12 Spotkanie po koncercie w podziemiach kościoła


Fot. 13 Podczas spotkania kontynuowane były występy i wspólne śpiewanie

Dziękujemy pięknie Towarzystwu za bardzo sympatyczne i wzruszające chwile, a Siostrze Mateuszy za to, że „zabrała” nas na tą uroczystość.


Fot. 14 Siostra Mateusza i nasi wolontariusze

Przykre jest niestety to, że obiekt kościelny został całkowicie pozbawiony swojej pierwotnej funkcji.

Dzień 2

Po wyruszeniu z Równego udaliśmy się w kierunku wsi Moczulanka, gdzie znajduje się do dziś, na jej uboczu, w lesie, stary polski cmentarz. Droga wiodła przez m.in. Międzyrzec Korecki, w którym zachował się do teraz kościół polski, choć opustoszały i zamknięty, jako pamiątka architektury.


Fot. 15 Kościół w Międzyrzecu Koreckim


Fot. 16 Wnętrze kościoła widziane przez otwór w drzwiach


Fot. 17 Część kościoła za prezbiterium – rumowisko gruzów

Około roku 2014, gdy ostatnio byliśmy przy tym kościele, trwały w nim prace związane z uprzątaniem z głównego wnętrza gruzów i śmieci oraz opróżnianiem gruzowiska w kryptach, pod nawą główną. Wówczas zauważyliśmy, że w wynoszonym z krypt, przez robotników gruzie znajdują się również kości ludzkie. Zgłosiliśmy ten fakt ówczesnemu proboszczowi w Korcu, ks. Waldemarowi Szlachcie, a ksiądz przekazał tą informację do osób odpowiedzialnych za prowadzone prace.

Jak obecnie zauważyliśmy, nasza interwencja przyniosła skutek w postaci złożenia zebranych szczątków ludzkich na placu przed kościołem i umieszczeniu krzyża ze stosownym napisem.


Fot. 18 Miejsce złożenia wydobytych z krypty pod kościołem szczątków ludzkich


Fot. 19 Informacja o pochowanych szczątkach

Dalsza droga prowadziła, poprzez Kostopol, do Moczulanki.


Fot. 20 Cmentarz polski w Moczulance, na Wołyniu – brama wejściowa


Fot. 21 Tablica informacyjna przy wejściu na cmentarz

Tam, na starym, polskim cmentarzu, wiele lat temu, staraniem naszego Towarzystwa, postawione zostały, w jego centralnej części, 2 kolumny betonowe, na których zawieszono płyty granitowe z nazwiskami osób tam pochowanych, które udało się do tamtego czasu ustalić. Po lewej stronie zaś powstał obelisk poświęcony pamięci poległych tam i pochowanych żołnierzy oddziału partyzanckiego kpt. Władysława Kochańskiego (ps. Wujek, Bomba) 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK.


Fot. 22 Kolumny z nazwiskami pochowanych Polaków, po lewej stronie, przepasany biało-czerwoną szarfą, obelisk ku pamięci żołnierzy oddziału „Wujka-Bomby”


Fot. 23 Jedna ze ścian kolumn z nazwiskami pochowanych

Tablice z nazwiskami, pod wpływem wieloletniego działania warunków atmosferycznych, zdołały w ostatnim czasie odkleić się od betonowej kolumny i odpaść. Pod koniec października br. pojechali tam członkowie stowarzyszenia Wołyński Rajd Motocyklowy z Kazimierza Dolnego i dokonali naprawy, przyklejając tablice oraz wykonali prace porządkowe na cmentarzu.

Wielkie dzięki uczestnikom tego wyjazdu za pracę i wykonane naprawy oraz porządki.


Fot. 24 Zbiorowa mogiła pomordowanych we wsi Nowiny


Fot. 25 Tablica z nazwiskami pomordowanych


Fot. 26 Mogiła zamordowanego przez UPA Fortunata Bronowickiego


Fot. 27 Część cmentarza z ustawionymi krzyżami


Fot. 28 Upamiętnienie zmarłych pochowanych w Moczulance

Z cmentarza w Moczulance, po zapaleniu zniczy i odmówieniu modlitwy, udaliśmy się w drogę, poprzez Korzec, do Jazłowca, na kolejny nocleg - u Sióstr Niepokalanek.

Na wieczornym posiłku spotkaliśmy się z wolontariuszami, którzy wykonywali w klasztorze prace remontowe, a przełożona domu – Siostra Julia, przekazała nam wiadomości o aktualnej sytuacji i działaniach Jazłowieckiego klasztoru.


Fot. 29 Spotkanie kolacyjne u sióstr w Jazłowcu


Dzień 3

Kolejny dzień podróży – niedziela, więc rano króciutka wizyta w katakumbach, u bł. Matki Marceliny Darowskiej i msza św. w kaplicy Jazłowieckiej, a po tym wyjazd w kierunku Bóbrki, na kolejny nocleg.


Fot. 30 Park przy jazłowieckim klasztorze


Fot. 31 Grób błogosławionej Matki Mrceliny – założycielki Zgromadzenia Sióstr Niepokalanego Poczęcia NMP


Fot. 32 Wnętrze katakumb w Jazłowcu


Fot. 33 Katakumby od zewnątrz


Fot. 34 Msza św. Niedzielna w kaplicy klasztoru jazłowieckiego

Dziękujemy Siostrze Julii i Współsiostrom za życzliwe każdorazowe przyjęcie. Niech Pan Bóg wspomaga w prowadzonych dziełach.

Przejazd do Bóbrki przebiegł sprawnie i pomyślnie, więc mogliśmy jeszcze w tym dniu wstąpić na chwilę na tutejszy cmentarz, gdzie „mamy” kilka grobów do odwiedzenia. Ciekawił nas też stan kaplicy Czajkowskich, na którą swego czasu upadło drzewo i poniszczyło elementy dachu.


Fot. 35 Cmentarz w Bóbrce – jeden z odnowionych przez naszych wolontariuszy pomników


Fot. 36 Wpływ czasu i warunków atmosferycznych powoduje niszczenie pomników


Fot. 37 Złamana tabliczka na przewróconym pomniku Magdaleny z Zaleskich Zieleniewskiej


Fot. 38 Kaplica Czajkowskich – uszkodzony przez upadające drzewo dach został zabezpieczony plandeką i oczekuje rekonstrukcji


Fot. 39 Pomnik na mogile ks. Michała Konrada przed kaplicą Czajkowskich

Dzień 4

Był to poniedziałek 11 listopada, a więc zaplanowane przez nas uczestnictwo w uroczystościach Święta Niepodległości Polski we Lwowie.


Fot. 40 Lwów – cmentarz Orląt Lwowskich w jesiennej mgle

Wczesny przejazd do Lwowa, na cmentarz Obrońców Lwowa, tam uczestnictwo w złożeniu wieńców i wiązanek i szybki przejazd do centrum miasta, aby zdążyć na mszę św. w katedrze, odprawianą przez abp. Mieczysława Mokrzyckiego, z okazji święta polskiego.


Fot. 41 Warta honorowa lwowskich harcerzy przy grobie nieznanych żołnierzy


Fot. 42 Uwolnione z obskurnych obudów lwy na cmentarzu obrońców Lwowa strzegą bramy


Fot. 43 Cały zespół wolontariuszy TMKK, po złożeniu wiązanki przy grobie nieznanych żołnierzy


Fot. 44 Mszę św. z okazji Święta Niepodległości Polski celebruje w katedrze lwowskiej arcybiskup Mieczysław Mokrzycki

Mieliśmy okazję również spotkać się w tym dniu z red. Radia Lwów, Panią Marią Pyż, aby pogadać chwilę o wspólnych sprawach.

Dziękujemy Pani Marysi za kolejne serdeczne spotkanie.

Jeszcze w tym dniu udało nam się powrócić na Łyczaków i pospacerować po starym cmentarzu polskim.


Fot. 45 Budowane nowe grobowce na Łyczakowie


Fot. 46 Stary, poczciwy lew na grobowcu


Dzień 5

To już jazda w kierunku Kołomyi. Po dotarciu do cmentarza spotkaliśmy się z naszymi zaprzyjaźnionymi Kołomyjanami – Panem Włodzimierzem i Panem Bolkiem i przystąpiliśmy wspólnie do prac porządkowych wokół kilkudziesięciu mogił oraz w obszarze pomników Ofiar Kosaczowa i organizacji „Gwiazda”.


Fot. 47 Porządki wokół grobowca 4 księży

Z racji pory roku zajęliśmy się grabieniem zeschłych liści i oczyszczaniem pomników i grobowców, aby na nich zapalić znicze.


Fot. 48 Dorotka szykuje kolejny worek na liście


Fot. 49 Grabienie liści wokół pomnika kpt. Giziewicza – panowie Bolek i Włodzimierz

Oczywiście nie sposób zebrać liści z całego, ogromnego cmentarza więc skupiliśmy się na bardziej znaczących miejscach.


Fot. 50 Posprzątany grobowiec Kraśnickich, zapalony znicz

Część 2