Towarzystwo Miłośników Kultury Kresowej
Siedziba Stowarzyszenia: 54-206 Wrocław, ul. Legnicka 65
Email : kresowianie@o2.pl WWW.KRESOWIANIE.INFO
DANE ORGANIZACYJNE I NUMER KONTA TOWARZYSTWA
ODPIS 1% PODATKU NA RZECZ TMKK WROCŁAW
Używamy cookies i podobnych technologii m.in. w celach: świadczenia usług, reklamy, statystyk. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że będą one umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
Ostatnie wiadomości
"Lwowskie katedry" - książka Jurija Smirnowa - kolejna książka Domu Wydawniczego Księży Młyn
Już wkrótce ukaże się kolejna pozycja Domu Wydawniczego Księży Młyn - “Lwowskie katedry” Jurija Smirnowa.
Książka ta została objęta patronatem TMKK Wrocław.
Jurij Smirnow
Lwowskie katedry
Od początków swego istnienia Lwów, jako miejsce skrzyżowania kultur Wschodu i Zachodu, był miastem wielonarodowościowym i wielokulturowym.
Mieszkańcy średniowiecznego Lwowa – Rusini, Polacy, Niemcy, Żydzi, Ormianie, także Włosi, Tatarzy, Węgrzy i Czesi – otoczeni byli opieką książąt ruskich, a potem królów polskich. Dzięki tolerancyjnym władcom miasta wyznawcy różnych religii mogli budować swoje świątynie i modlić się w swoim obrządku i języku. I tak początki rzymskokatolickiej świątyni katedralnej we Lwowie sięgają drugiej połowy XIV wieku i łączą się z okresem panowania króla Kazimierza Wielkiego.
W podobnym czasie w dzielnicy ormiańskiej zbudowano katedralną świątynię Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego, przejętą później przez wiernych obrządku ormiańskokatolickiego. W XVIII wieku dzięki staraniom biskupów Atanazego i Leona Szeptyckich powstała wspaniała późnobarokowa katedra greckokatolicka pw. św. Jura. Cennymi zabytkami architektury i sztuki stały się również prawosławne cerkwie, obecnie pełniące funkcje świątyń katedralnych: cerkiew Uśpienia (Zaśnięcia) NMP, katedra autokefalicznej Cerkwi Prawosławnej Ukrainy i cerkiew św. Georgija prawosławnego patriarchatu moskiewskiego.
"Zaleszczyki - riwiera przedwojennej Polski" - nowa pozycja Domu Wydawniczego Księży Młyn
Niebawem nakładem Domu Wydawniczego Księży Młyn ukaże się książka “Zaleszczyki – riwiera przedwojennej Polski” autorstwa Jana Skłodowskiego.
Książka ta została objęta patronatem TMKK Wrocław.
Jan Skłodowski
Zaleszczyki – riwiera przedwojennej Polski
Dajmy się ponieść wyobraźni… i zatrzymajmy się na dłużej w niezwykłym kurorcie II Rzeczypospolitej.
Znad polskiego morza – chluby odrodzonej ojczyzny – udajmy się ku jej dalekim, południowo-wschodnim krańcom, na Podole.
Celem naszym są sławne Zaleszczyki, gdzie w niemal śródziemnomorskim klimacie krainy winogron i prawdziwego polskiego gronowego wina będziemy mogli oddać się plażowaniu, kąpielom w Dniestrze i beztroskiemu wakacyjnemu dolce far niente.
Wsiądźmy do pociągu w Gdyni, skąd przez Warszawę, Lwów, Stanisławów i Kołomyję do celu podróży poprowadzi nas najdłuższe, liczące 1314 km, połączenie kolejowe międzywojennej Polski.
Po przejechaniu skrawka terytorium Rumunii wjedziemy na graniczny most, z którego rozciąga się oszałamiający widok na dniestrowy jar oraz opasane zakolem rzeki miasto. Witają nas Zaleszczyki.
Ratujemy cmentarze kresowe 2021 – drugi etap – dzień 7
Dzisiejszy piątek (17.09.2021) to ostatni dzień drugiego etapu pracy na cmentarzach kresowych tegorocznej akcji Towarzystwa Miłośników Kultury Kresowej.
Zakończyliśmy pracę na cmentarzu w Zimnej Wodzie i chyba w samą porę bo po południu rozpadało się na dobre.
Zdążyliśmy jednak w bezdeszczowej porze uporządkować kilka kolejnych mogił.
Agnieszka wycięła wysokie zarośla przy mogile Jana Ptaszyńskiego, Pawła i Rozalii Schlöser, Heleny Szoniowskiej z Leśków oraz na kilku grobach w rejonie kaplicy.
Fot. 1 Odchwaszczona mogiła Jana Ptaszyńskiego i Schlöserów
Fot. 2 Mogiła Heleny Szoniowskiej z Leśków
Przemek z Maćkiem poszli „w dół” cmentarza i uporządkowali otoczenie grobowca Müllerów, Messnerów (Johan ojciec i Johan syn), Ferdinanda Assmanna i kilku następnych w tym rejonie.
Przy okazji natrafili na leżącą w trawie tabliczkę nagrobną Ludwika Pankiewicza, którą musimy zabrać do kraju, aby ją „zregenerować” i przywieźć z powrotem przy następnych działaniach.
Kołomyja – dzień 12
Zbyszek Saganowski
Uff…! Dobrnęliśmy do końca prac. Jeszcze 2-dniowy powrót do domu i koniec obecnego etapu tegorocznych prac na Ukrainie.
Dzień końcowy. Drobne prace kosmetyczne polegające na malowaniu i hydrofobizacji pomników, a większa część wolontariuszy pracuje przy czyszczeniu i pakowaniu licznego sprzętu.
Na szczęście mamy możliwość zostawienia części sprzętu na miejscu, u zaprzyjaźnionej Ulany (dziękujemy!), więc nie musi on wracać 800 km do Polski i później znowu przyjeżdżać.
Jednak maszyneria (myjka ciśnieniowa, część węży do wody, narzędzi ogrodniczych, piła, wiertarki, szlifierki, narzędzia ślusarskie itd.) będzie potrzebna w kolejnych etapach akcji, na innych cmentarzach (Zimna Woda, Stare Sioło), które mamy nadzieję remontować we wrześniu, więc musi jechać z nami.
Dziś odwiedził nas pan konsul ze Lwowa Rafał Kocot i w rozmowie zapoznał się z bieżącymi problemami związanymi z remontem tego cmentarza i jego aktualną sytuacją.
Pan konsul przyjeżdża co jakiś czas do Kołomyi i jest w miarę na bieżąco z wiedzą dotyczącą cmentarza. Współpraca z Konsulatem RP we Lwowie, od początku naszych działań na Ukrainie jest bardzo pomyślna, gdyż uzyskujemy dużą pomoc w zakresie kontaktów z lokalnymi władzami i instytucjami oaz organizacjami, z którymi mamy potrzebę kontaktować się.
Dziękujemy Konsulatowi RP za każdorazową pomoc w naszych podróżach na Kresy i pobycie tutaj.
Zakończenie prac na cmentarzach zawsze zawiera w naszym „ceremoniale” zapalenie symbolicznych zniczy pamięci o zmarłych pochowanych na porządkowanej i remontowanej nekropolii i modlitwą za nich.
Dzisiaj modlitwę poprowadził ks. Michał, aktualny wikary w parafii św. Ignacego Loyoli w Kołomyi, który z wielką życzliwością przyjął nasze zaproszenie na cmentarz, a będąc tu wcześniej, w trakcie naszych prac, dokładnie zapoznał się ze stanem cmentarza i jego priorytetowymi potrzebami.
Dziękujemy ks. Michałowi za ciepły i życzliwy kontakt i obecność w dzisiejszym etapie pobytu i prac na cmentarzu.
Mieliśmy dziś jeszcze jedną wizytę – miejscowego policjanta, który przyjechał ze zdjęciami (w komórce) graffiti szpecących wiele miejscowych grobowców informując, że prowadzi postępowanie w kierunku wykrycia sprawców i dalszego wówczas działania. Przekazałem panu Policjantowi posiadane zdjęcia, zastanych wczoraj wieczorem na cmentarzu „gości”, którzy bezczeszczą mogiły i zaśmiecają teren i wierzą, że to może w jakiś sposób pomóc w ochronie tego obiektu przed wandalami.
Jestem mocno przekonany, że dzisiejsza wizyta Policjanta była wynikiem odwiedzin cmentarza przez włodarza miasta pana Bogdana Stanisławskiego. Jeśli tak jest, a ja jestem o tym przekonany, to pragnę podziękować Panu Merowi za reakcję i podjęte kroki.
Etap tegoroczny bezpośrednich prac na kołomyjskim cmentarzu dziś się domyka. Czeka nas teraz wiele czasu poświęconego na żmudne przeglądanie zdjęć i spisywanie wszystkich odczytanych napisów, w celu aktualizacji naszego spisu pochówków tego cmentarza (na stronie www.kresowianie.info) oraz szereg innych powyjazdowych działań, z rozliczeniem prac i wydatków łącznie.
Wcześniej jednak musimy bezpiecznie wrócić do kraju i nadrobić służbowe, domowe, rodzinne i inne zaległości spowodowane naszą tam nieobecnością.
Już teraz, pospiesznie, na gorąco pragnę podziękować wszystkim wolontariuszom biorącym udział w obecnym etapie akcji, za ich decyzję o wyjeździe, poświęcenie czasu, sił i zdrowia, za wielkie zaangażowanie (o którym mówiłem panu konsulowi w dzisiejszej rozmowie), za dużą samodzielność w pracy i czynnościach (bez konieczności pobudzania do działania), za dużą umiejętność wykonywania koniecznych prac, za cierpliwość i poświęcenie.
Podziękowania dla wolontariuszy dotyczą zarówno osób, które przyjechały do Kołomyi z Polski (Wrocław, Oława, Brzeziny, Kraków), jak i miejscowych osób, mieszkańców Kołomyi, którzy włączali się codziennie lub sporadycznie do wspólnej pracy.
Niezmiennie wspomaga nas w Kołomyi Towarzystwo Kulturowe Polskie im. A. Mickiewicza, a w szczególności nasz dobry, miejscowy anioł stróż, pan Włodzimierz Hułaj. Dziękuję Panie Włodku, a nie będę wymieniał za co, bo jest Pan na każde „zawołanie” i w każdej sytuacji problematycznej stara się bardzo pomóc.
Chcę też wymienić z imienia pana Bolka Śliwińskiego , który dzień, w dzień przyjeżdża przed nami na cmentarz, otwierając wszystkie potrzebne kłódki i zamki, abyśmy mogli wejść i wjechać na teren cmentarza i do kaplicy, gdzie trzymamy cały sprzęt oraz ciężko z nami pracuje, a później ostatni opuszcza cmentarz, wszystko zamykając. Dziękuję serdecznie Panie Bolesławie
Jestem uradowany faktem, że kolejny rok nie wydarzył się żaden nieszczęśliwy wypadek, w tak trudnej i niebezpiecznej, wykonywanej w warunkach polowych i improwizacyjnych pracy, poza drobnymi otarciami czy innymi własnymi dolegliwościami.
To właściwie jest najważniejsze, bo cel (ratowanie pamięci o przodkach i naszej historii) jest bardzo ważny i główny w tym działaniu, ale zdrowie i życie wolontariuszy nie może być od tego celu mniej ważne. Dziękuję Wam wszystkim razem i każdemu z osobna za przeżyte wspólnie kilkanaście dni żmudnych i trudnych działań.
Wolontariusze w tej akcji są najważniejsi, gdyż to oni wykonują przecież „czarną robotę”.
Nie byłoby jednak możliwe wyjechanie tutaj, gdyby nie było funduszy i innych koniecznych działań i wsparcia umożliwiającego wyjazd sporej grupy osób na Ukrainę i przebywanie tutaj, pracując na cmentarzu.
Głównym wspomożycielem naszej akcji jest już 3 rok Instytut Polskiego Dziedzictwa Narodowego za Granicą „Polonika”, któremu ogromnie dziękuję w imieniu własnym i naszego Towarzystwa (Towarzystwo Miłośników Kultury Kresowej we Wrocławiu). Mam nadzieję, że uznacie Państwo, że Państwa środki wykorzystywane są przez nas pożytecznie i efektywnie.
Wśród ofiarodawców indywidualnych chcę wymienić firmę „Ubojnia Rytel”, która wspomaga nas kolejny rok w zebraniu wkładu własnego na realizację projektu.
Nie jestem w stanie dziś wymienić wszystkich ofiarodawców indywidualnych z nazwy, imienia, lub nazwiska (proszę wybaczyć), ale za to wsparcie bardzo serdecznie dziękuję i zapewniam o naszej (Towarzystwa) wdzięczności za otrzymane datki, a także otrzymaną pomoc materiałową i organizacyjną.
Dziękuję wreszcie Wszystkim Osobom ŻYCZLIWIE interesującym się naszymi działaniami i przebiegiem akcji. Wszelkie miłe opinie i wyrazy uznania dla naszych wolontariuszy oraz życzenia pomyślnego działania i wszelkich podziękować są wsparciem moralnym i motywują pozytywnie do wykonywanej pracy. Wszystkim Państwu serdecznie dziękuję.
- kapitan Giziewicz ze zniczem na pożegnanie
- Janek maluje napisy u Kłosowskich
- ostatnie impregnacje – tu grobowiec Lutz
- jak zawsze dostojna postać kobiety u Kraśnickich – już zapalone znicze
- ksiądz Michał rozpocznie za chwilę modlitwę za zmarych pochowanych na cmentarzu kołomyjskim, dotarł również do nas pan konsul RP we Lwowie Rafał Kocot
Wszystkie relacje znajdują się w zakładce odnośnie Kołomyi, Zimnej Wodzie i Starym Siole oraz pod tym linkiem.
Depozyty żołnierzy PSZ na Zachodzie w Centralnym Archiwum wojskowym
Film ze strony www Centralnego Archiwum Wojskowego
W Centralnym Archiwum Wojskowym przechowywanych jest obecnie 1630 depozytów po oficerach, podoficerach i żołnierzach służących w czasie II wojny światowej w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie.
Depozyty te wydawane są rodzinom i spadkobiercom tych żołnierzy. Aby móc odebrać depozyt należy przedstawić dokumenty potwierdzające jak najbliższy stopień pokrewieństwa ze zmarłym, np.: świadectwo urodzenia, metrykę chrztu, świadectwo ślubu, akt zgonu lub poświadczony notarialnie dokument potwierdzający prawną zdolność dziedziczenia po poległym. Depozyt może również zostać wydany osobie notarialnie upoważnionej przez prawnego spadkobiercę.
Przekazanie depozytu może nastąpić wyłącznie w siedzibie CAW po uprzednim okazaniu wymienionych dokumentów (z których wykonywane są kopie) oraz wypełnieniu protokołu przekazania.Miejsca urodzenia żołnierzy tworzą mapę II Rzeczypospolitej: Warszawa, Lwów, Wilno, Łódź, Sambor, Lublin,Kostopol a także małe miejscowości kresowe jak Warwolińce czy Wereszczaki. Większość żołnierzy 2 Korpusu rekrutowała się właśnie z kresów. Blisko 1000 nazwisk to szeregowi żołnierze. Wśród kadry zawodowej przeważają podoficerowie, chociaż jest także jeden pułkownik, kilku majorów i kapitanów. Dotychczas nie zlokalizowano miejsc pochówku 220 żołnierzy.
Wśród pamiątek znajdują się m.in. ordery i odznaczenia krajowe i zagraniczne (Virtuti Militari, Krzyże Walecznych, Krzyże Zasługi, Krzyże Pamiątkowe Monte Cassino), dokumenty wojskowe, prywatna korespondencja, fotografie, pocztówki, różańce. Depozyty te stanowią często jedyną pamiątkę dla rodzin i spadkobierców żołnierzy, którzy oddali życie w obronie Ojczyzny.
Strona www: https://wbh.wp.mil.pl/pl/pages/depozyty-2018-11-15-nhkw/ -> Informacje o archiwach -> Depozyty
Więcej informacj o depozytach znajduje się na stronie WBH
Osobą upoważnioną do udzielania informacji i wydawania depozytów jest Magdalena Zółw, tel 261 813 883
