Wielcy Pisarze Ikon - cz 4
Anna Małgorzata Budzińska anna.malga@gmail.com
Od XVI wieku w sztuce rosyjskiej rozwijały się trzy nurty.
Tradycjonalistyczny był nurt "godunowski". Ten nurt wspierany był przez cara i związany był z rosyjskim imperium. Chociaż ikony pisane były tradycyjnie to widać tu jednak ewolucję tej sztuki. W tematach pojawiają się wydarzenia historyczne, a święci są często żołnierzami cara, którzy uzyskali świętość przez śmierć na polu bitwy.
Kolejny był nurt "stroganowowski" poszukujący nowych środków wyrazu odpowiadających tworzącej się grupie bogatych kolekcjonerów.
To, co dzisiaj znamy jako szkołę stroganowowską jest kolekcją zgromadzoną w XVII wieku przez bardzo już potężnych kupców, dokonujących zakupów dzieł produkowanych przez artystów pracujących na potrzeby dworu.
Powrócili oni do malarstwa ikonowego XV wieku, bo takie było zapotrzebowanie elit moskiewskich. To co charakterystyczne dla tej ikonografii to bardziej szczegółowe przedstawienie tematów tradycyjnych i pojawienie się nowych tematów ilustrujących hymny religijne, albo przedstawiających sakramenty Kościoła.
Wybitnymi przedstawicielami szkoły stroganowowskiej byli m.in. Prokop Czirin i Nikifor Sawin.
Od XVI wieku w sztuce rosyjskiej rozwijały się trzy nurty.
Tradycjonalistyczny był nurt "godunowski". Ten nurt wspierany był przez cara i związany był z rosyjskim imperium. Chociaż ikony pisane były tradycyjnie to widać tu jednak ewolucję tej sztuki. W tematach pojawiają się wydarzenia historyczne, a święci są często żołnierzami cara, którzy uzyskali świętość przez śmierć na polu bitwy.
Kolejny był nurt "stroganowowski" poszukujący nowych środków wyrazu odpowiadających tworzącej się grupie bogatych kolekcjonerów.
To, co dzisiaj znamy jako szkołę stroganowowską jest kolekcją zgromadzoną w XVII wieku przez bardzo już potężnych kupców, dokonujących zakupów dzieł produkowanych przez artystów pracujących na potrzeby dworu.
Powrócili oni do malarstwa ikonowego XV wieku, bo takie było zapotrzebowanie elit moskiewskich. To co charakterystyczne dla tej ikonografii to bardziej szczegółowe przedstawienie tematów tradycyjnych i pojawienie się nowych tematów ilustrujących hymny religijne, albo przedstawiających sakramenty Kościoła.
Wybitnymi przedstawicielami szkoły stroganowowskiej byli m.in. Prokop Czirin i Nikifor Sawin.
N.Sawin-cud Teodory
P.Czirin-św.Nikita Wojownik
Później tworzył w Moskwie Iossif Wladimirow, a także Simon Uszakow i Kirił Ulanow.
Ich ikony są w stylu tradycyjnym, ale odznaczają się większym realizmem, a wręcz idealizmem postaci.
Pojawia się też trójwymiarowość w głębi pejzażu dzięki użyciu perspektywy.
I.Wladimirow-Zstąpienie Ducha Sw
S.Uszakow-Trójca Sw
K.Ulanow-Zasnięcie NMP
Pamiętać też trzeba trzeci nurt- szkołę Starowierów, gromadzącą artystów przeciwnych reformom prawosławia wprowadzonym po 1654 r. przez patriarchę Nikona.
ciąg dalszy nastąpi
Artykuł przeczytano 1294 razy