"VIKTORIA. Miłość zza żelaznej kurtyny"- ostatni tom wileńskiej sagi autorstwa Wioletty Sawickiej

DRAMATYCZNE DZIEJE POLSKIEJ RODZINY Z WILEŃSKICH KRESÓW

Saga Wioletty Sawickiej „Wiek miłości. Wiek nienawiści” opowiada historię pochodzącej z wileńskich Kresów rodziny autorki. Akcja pierwszego tomu rozpoczyna się na początku XX wieku, a losy bohaterów całej serii są ściśle związane z burzliwymi wydarzeniami historycznymi tamtych lat.

Pierwowzorem postaci Oleńki, głównej bohaterki pierwszego i drugiego tomu, jest prababka autorki - Jadwiga Franciszka Kochanowska, o której przeżyciach pisarka usłyszała od najstarszych członków rodziny. Ciotka autorki spisała wspomnienia swojej matki. Później w Moskwie odnalazła się jedną z prawnuczek Jadwigi, dzięki której Wioletta Sawicka pozyskała z archiwum w Grodnie wiele ciekawych informacji. Większości dokumentów nie udało się niestety odtworzyć, bo dwie wojny światowe i późniejsza sowietyzacja zrobiły swoje.

Oleńka jest silna i pomimo przeciwności losu nie poddaje się. To czas kiedy trwa apogeum wielkiej wojny, a także czas bieżeństwa, czyli przymusowej ewakuacji, a mówiąc wprost wypędzania cywilów, głównie kobiet i dzieci, z ziem zaboru rosyjskiego w głąb Rosji. Według różnych źródeł wypędzono wtedy około trzech milionów ludzi. Wielu zginęło po drodze, wielu nigdy nie wróciło z dalekiej Syberii. Oleńka, a właściwie w nowym życiu już Franka, wraz z dziećmi też dzieli tułaczy los. Trafiają za Wołyń, gdzie dochodzą do głosu ukraińscy nacjonaliści. Wojenna zawierucha ponownie boleśnie doświadcza bohaterkę.

W tomie trzecim tytułową Marię, córkę Oleńki, czytelnicy poznają już jako dorosłą kobietę w czasach, gdy Hitler dochodzi do władzy. Akcja tej części toczy się w III Rzeszy i częściowo na Kresach. Wybucha II wojna światowa. Od wschodu do Polski wchodzą sowieci. Maria, tak jak jej matka, musi stawić czoło wielu przeciwnościom losu.

Anna jest czwartą, a tak naprawdę trzecią bohaterką sagi. Wojna się skończyła. Anna ma prawie 13 lat i mieszka w Tilsti z rodziną biologicznego ojca. Od jakiegoś czasu nosi imię Elise. Mimo prób zniemczenia, dziewczynka zachowała w pamięci polską przeszłość. Gdy zimą 1945 roku do Prus wchodzi Armia Czerwona, Hoffenbergowie giną. Anna poznaje głód i sowiecki terror. Dołącza do niemieckich sierot zwanych „wilczymi dziećmi”. Wielokrotnie ryzykuje życie, przekradając się na Litwę po żywność. Zaradna trzynastolatka wie, że przeżyją tylko najsprytniejsi. Podejmuje próbę dotarcia do Wilna i odnalezienia kogoś z polskiej rodziny.

Jest rok 1952. Anna powoli dochodzi do siebie po stracie ukochanego. Jedynym jej pragnieniem jest odzyskanie braci, którzy przebywają w enerdowskim sierocińcu. Wraz z matką i jej drugim mężem opuszcza radzieckie Kresy i wyjeżdża do Berlina. Chce zapomnieć o tragicznej przeszłości i, ku rozpaczy Marii, odcina się od wszystkiego, co polskie. Stawiany w Berlinie mur rozdziela nie tylko wrogie systemy polityczne, ale także rodziny, również Ostojańskich.

Mijają lata. Dorasta nowe pokolenie. Viktoria, córka Anny, mieszka z rodzicami i bratem w rodzinnej winnicy w Lorelei, w dolinie Środkowego Renu. Skończyła studia ekonomiczne, ale marzy o karierze dziennikarki. Ostojany zna tylko z opowieści babki Marii, która, wbrew woli Anny, stara się zaszczepić w sercach wnuków to, czego wyrzekła się córka. Viktoria czuje się Niemką z polską duszą. Bez wahania przyjmuje propozycję stażu w Warszawie, jako korespondentka zachodnioniemieckiej gazety. W tym czasie do Lorelei przyjeżdżają studenci z Warszawy, by pracować przy zbiorze winogron. Jeden z nich na zawsze odmieni życie Viktorii.

Wioletta Sawicka - urodziła się i mieszka na Warmii. Z wykształcenia jest pedagogiem, ale zawodowo realizuje się jako dziennikarka. Jej specjalnością są reportaże. Wyciszenia od zgiełku życia szuka w warmińskich lasach i w Bieszczadach, które niezmiennie ją fascynują. Autorka dziesięciu powieści

informację przekazała Pani Mira Olejarska z Proszyński Media Sp. z o.o.